Een mens zou er moedeloos van worden… Wie vorige donderdag in Brussel moest zijn, voor zaken of gewoon voor de lol, ergerde zich vast ook aan de menigte die daar weer druk stond te betogen. Heel druk in de straten, hier en daar wat rommel opstoken op straat, openbaar vervoer dat hopeloos verstoord wordt en met de wagen het centrum bereiken is onbegonnen werk.
Hebben de stakers het bij het rechte eind? Waarvoor komen ze op straat? Is staken de juiste manier?
De stakers zijn boos omdat een reeks afspraken die gemaakt zijn bij een vorig overleg niet zijn nageleefd. Zo zijn er regels getroffen rond de lage lonen en de uitkeringen, en ook de brugpensioenregeling werd opnieuw bekeken voor bepaalde sectoren. Maar definitief is er nog niets in voegen. Verder wordt nog steeds gesleuteld aan de indexeringen, maar daar hebben de vakbonden het niet mee: dit gaat de koopkracht van de gewone man beïnvloeden en dat willen ze koste wat het kost vermijden. Daarnaast zouden ook de lonen niet meer omhoog mogen gaan, maar dat vinden ze al helemaal absurd. En zo zijn er wel meer regels waarin zij de werknemer trachten te beschermen.
Dat ze ijveren naar een betere situatie voor de werknemer is natuurlijk normaal: daarvoor zijn vakbonden opgericht in de 19de eeuw. Maar er is hoe langer hoe minder begrip voor de manier waarop zij proberen de doelstellingen te verdedigen. Mensen ondervinden direct hinder van de manier waarop acties worden gevoerd, en bekijken het meer als een farce dan een werkelijk middel om iets gedaan te krijgen.
Toch gaat het staken natuurlijk over “ons” geld, en gaat het staken misschien meer aan zijn doel voorbij? Mensen zouden betrokken moeten zijn en de oorzaken goed begrijpen, maar misschien dringt een andere manier van aandacht vragen zich op?